- Το Σάββατο τα γενέθλια…. Την ΚαθαροΔεφτέρα το πάρτυ!...
Η Σχέση , όλων Ημών των ωραία Βλαμμένων Ερωτευμένων , απίθανα
ερωτευμένων με τον Παναιτωλικό…. Μοιάζει με το λατρεμένο Σύμπαν Ξένιας
Καλογεροπούλου- Κώστα Βουτσά , στη Γνωστή Ταινία , τη Γλυκύτατη….
Μια Διαρκής Αγάπη…. Ωραία, πανέμορφη , αποφασισμένη και
χαρούμενα Παρτσακλή … Ζωής Ολόκληρης… Ναι , με τα Πάθη , Ζήλειες (χαζές..) ,
κολπάκια…. Πεσίματα , εκτινάξεις… συνήθεια… πολλές σταθερές ανηδονίας , μα και
κάβλες …. Μα και όνειρα…. Και ζόρια κι ευτυχίες…..
Σήμερα , απόγεβμα , η Ομάδα Κέρδισε 5-0 τον , πάντα Ζόρικο
Πανιώνιο…… τον πάντα επεμβαίνοντα , σαν Γκαστόνε , που μας έθετε ως ατυχείς
Ντόναλντ Ντακ στη Σχέση μας….
ΔΕΝ με νοιάζει εάν «απόψε» μπορούσαμε …. Εάν ΔΕΝ κάναμε
ελαφρότατο πάσινγκ – γκέημ (για να το πω
σε άπταιστα Αγρινιώτικα….) και δεν κερδίσαμε με 7 ή 8 Μηδέν…
ΔΕΝ με νοιάζει ότι πράγματι και τωόντι ο κυρ Πανιώνιος
Ήσαντε με τρομερές απώλειες… λαβωμένος…. Κι άλλους λαβωμένους έχουμε
αντιμετωπίσει…. Όχι πάντα Επιτυχώς….
Α!... Λέω , πάλι ΔΕΝ ήτο το Εμφατικό Σκορ…. Χωρίς να
σημαίνει ότι ΔΕΝ πέρασε στην Ιστορία ως το Πλέον Ισχυρό Ομάδας στην
(αυτοαποκαλούμενη) «S.L.» , ύστερα από το 5-1 επί
του Άρεως , με Υπηρεσιακό Προπονητή , τότε , το Μεγάλο και Πάντα Εργάτη του
Παναιτωλικού Νταλακούρα , ως Προπονητή….
Είναι το Πάρτυ…
Παναιτωλικό Πάρτυ…
Το οποίο , η Μούρη μου , αναγκαστικά , έζησε Σπίτη μου
Αθηνιστάν… καθώς δεν μπορούσα να είμαι Αγρίνιό μου…. Με κατεβασμένο τηλέφωνο
και Προσήλωση Μόνο ΕΚΕΙ…. Να κρατάω τα Γούρια μου….
Κρίμα , που σε αυτό το Πάρτυ , η Παναιτωλική Εξέδρα…αμμμ ΔΕΝ’ τόσο
Πυκνοκατοικημένη….. την αραιοκατοίκησε η Καταστολή εις τον Αστήρ
Κολοκωτρονιτσίου… ΕΕε… Τριπολιτσάς…..
Αγρίνιό μου Ζήσε …. Γιόρτασε , Πόνεσε και Ξαναγιόρτασε ΟΜΑΔΑ
Μας!.....
Στα ΟΜΟΡΦΑ Παναιτωλικός!...
Στα Δύσκολα ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΑΡΑ!...
Αφτά…
