Στο σπίτη μου , διαθέτω Τρία Ζωάκια κατοικίδια…
1.
Μια Τόση δα λούτρινη Φωκίτσα…. Με το όνομά μου , παρακαλώ…. Τηνε Κρατώ παντοτινό Δώρο στο στιβαρό μου στέρνο…. Απ’ τη Μικρή …
όταν και Οπότε ήμανε σε αφασία … προς θάνατο…. Ύστερα από τρακάρισμα με Μηχανή
μου (Καημένη Νταίζη… Η Μηχανή μου…).
2.
Ένα συνδυασμό Χελωνίτσας προς Μάγιας
Μέλισσας …. Χρωματιστό πήλινο κουμπαρά …
απ’ τα βαπτίσια του Ανηψακι μου Γιωργάκη!... (Γλύκας & Πανέξυπνος ο
Μικρός!!...). Παρεμπιπτόντως , στον
ελάχιστο κουμπαρά ΔΕΝ έχω ούτε καν μισό λεπτό..
3.
Ένα Νιαούρη Γκάρφιλτ , πάλι Λούτρινο… πιο ευμέγεθες … που κατά διαστήματα , καθώς
σκονίζεται και τσιγαριάζεται το Λουτρίζω , με απορρυπαντικά , μαλακτικά και όλα
τα σχετικά αναλόγως….
……….
Και Ερωτώ κ. Χαρδαλιά:
Με βάση τη σχετική Φόρμα Εξόδου απ’ το σπίτη…..
Τα βγάζω βόλτα Ένα- Ένα .. άρα Τρεις Έξοδοι …
Ή ντε καλά Όλα μαζί;;…
(κι άμα καθώς διαφορετικά είδη μου τσακωθούνε Τι συμβαίνει;;… Κι άμα
πάει κανάς Κούταβος να μου φερμάρει πουχού το Καλό μου συνονόματο φωκάκι ….
Μπορώ να τονε κλωτσήσω ασυστόλως;;…).
Ε;;…
Απάντα στο Τρίλλημα Υπουργέ και ΜΗΝ μας κουνάς το δάχτυλο της γαμημένης «Συλλογικής
Εφθύνης»…
Ακούς;;;…
Ακούω να λες!..
Θ._
