Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021

• Ποίημας!... Αποφάσισα να Γίνω Ποιητής – Τραγωδός!!.... ΧΕΕΕ!!.................

 

 Πέντε Καριόλες ήσαντε και Τρία Βοσκαρούδια ..

Επαίζαν τας φλοέρας τους – ταίζανε τα Ζα τους…

Χορτάρι βιολογικό και φρέσκο αρμυρίκι….

Ανάλογα το χρόνο τους ,

σαν τας ‘ποχάς τς’ αρχαίας … πότε βουνίσιον έλατον συν κέδρο και θυμάρι…

πότε στο χειμαδιόν με τρίφυλλον-  ίσως και με χασίσι.. κάναβη αφτοφυή – χωρίς το τσιγαρόχαρτο .. χωρίς και τη τζιβάνα….

Αφτό δια τα Ζωντανά… για τους Βοσκοί  δ ε ν  Ξέρω…

Αθώοι ήσαν γενικώς… πλην όμως αιμοβόροι…. Πειρατική η Φλέβα τους …  ασχέτως της βλαχιάς τους….  

 

.. Ίσως και Ομηρικοί , Φαντάρια Ιλιάδας….

διαλέγανε το Ζωντανό… Αρνάκι – προβατίνα….

Κι άλλες φορές Μικρό Τραγί  ή κι ώριμη Κατσίκα (αντέχανε τα δόντια τους … κι αν είχαν τερηδόνα…

.. κάτω στον κάμπο στο Χωριό , ήσαντε ο κουρέας….

Ψαλίδιζε τη φούντα τους , ερρύθμιζε μουστάκι….  Τρίχα σα συρματόσκοινο , δασύ εις τα τσαούλια….

… μαζί με την τανάλια του … έβγαζε τις κουφάλες….  Κουφάλες σπηλαιότατες , στομάτων Βοσκαρούδιων…). 

 

 



Ασχέτως τούτην τη στιγμή , που ζω Λογοτεχνίζων… 

Που γράφω Ποίησιν καλήν  & Ποίησιν δημώδη…

… Εις το κατηραμένο το φουτμπώλ….

 

Που λέμ’ εμείς οι A.C.A.B Against Tο Modern το  Football …

Στα διάλα τα Μοντέρνα…

Και τα μεταμοντέρνα τους μαζί….

 

Ο Γάβρος Χάνει 3- 1….

 

Μες το Καραϊσκάκικον… την ισχυρήν την έδραν….

 

Αφτό συμβαίνει τώρα δα….  Το βλέπω στο Gazzetta….

Πλην κλείνω την παρένθεσις…

Γυρίζω Υπαιθρίως …

 

Και Ματαβρίσκω τους Βοσκοί…..

Να την λαλούν φλογέρα … 

 

Να σφάζουνε να γδέρνουνε …. Να προκαλούν τους Βήγκαν…. 

… Να του’σ’ ρχονται στο φέησμπουκ … κι όλα τα κινητά  Κατάρες – Μπινελίκια…

 

Ώπα και το προχώρησα!....  Πήγα σε άλλους χρόνους….

 

Τηλέφωνο είχε κάτω στο Χωριό… Μόνο στο Καφενείο…. Τηλέφωνο και στη Χωροφυλακή , μαζί με ασυρμάτους…..

 

 

Ούτε απάνω στην πλαγιά…

 

Ούτε στα αρμυρίκια….

 

Εσφάχτηκε το αρνάκιον , συντόμως εσουβλίσθη … 

Εψήθηκε με κάρβουνο και με ξερό πουρνάρι….

 

Με κάποιο αλατοπίπερον… μαζί με κοκορέτσι…..

Ουδέν αφήνουν οι Βοσκοί… Ουδέν θα πάει τσάμπα…..  

Έχουνε και υπόλοιπα , που πάλι θα τα δουλέψουν…. 

Πατσά λαμπρό – σκορδοστουμπίξ… θα’ χουνε για να φτιάξουν…

 

Να στρώσει η κοιλίτσα τους .. Ύστερα απ’ τα κλαρίνα….

 

·        Προσθέτω εις τους Στίχοι μου…

 

·        Απλώνω Ιστορία…

 

·        Για να’ χουμε συναίσθηση … 

 

·        Προτσές της Καταστάσεως – Μια διαλεκτική της….

 

 Δ ε ν  ήσαντε Βηγκάνηδες…. Ούτε ακτιβιστάδες….

Μιλώ σε πίσω εποχάς…   που λέει ο Επιστήμων …

 

Ο Βιολόγος , πάντοτε,  ακόμη και συγχρόνως ….

Που έχει και τους Όροι του ,που γράφουν τα βιβλία …. Ακόμα στα Γυμνάσια … ακόμα και στα Λύκεια….

·        Κάτι για «Τροφική» παραστατεί… τη λέει «αλυσίδα» ..

 

Όμως το προσπερνώ κι αφτό , διότι Πέραν Βήγκαν… 

 

Ανύπαρκτοι στην Εποχή…. Και ΠΟΥ να ακτιβίσουν….  

 

Είχαμε  δ υ ο  Κλάματα , του Ζωντανού συν Χάιδως….

 

Λάμπρο λέγαν’ το Ζωντανό….. Λάμπρο το είπε η Χάιδω ….  Το βάφτισε τ’αρνάκι της … το είχε Κούτσου- Κούτσου….

 

·        Το είχε Γλύκα – Γλύκα!...

 

 

Χάϊδεβε το κανάκεβε ,   έπλεκε σεμεδάκια του …. Στην πλάτη και τα’ αφτιά του….

 

Αγαπημένο Πρόβατο….  Λατρεία ο Αρνάκης…..

 

Αρνάκης Γάλακτος Μωρέ… Αρνάκης Βυζανιάρης… 

 

ΤΙ μου τον σφάζετε Ωρέ … … για να τσιμπίσω πέτσα … στο σούβλισμα , στην πυρωστιά …. Γύρω Βλαχαδαραίοι!....

 

Είμ’ άλλου Κόσμου Τσουπαριό ….. δ ε ν  Πρόλαβα Πετρετζίκη… 

 

… να μου ξηγάει με το στυλό – πώς τ’ άντερα γυρνάνε … 

 

… να ρίχνει τα μπαχαρικά και κινεζοκανέλες ….

 

… στα σουβλιστά τα αρνάκια … κατσίκια και βουβάλια….

 

Κρέατα αποστείρωσης … Χασάπη εμπιστοσύνης… 

 

Όμως πάλι το μάκρυνα ΠΟΛΥ….  Χιλιόμετρα το πήγα… κι έτη φωτός πολύ μπροστά… ασχέτως  για να γράφω.. 

 

(Μαλακία!... Χμμ… σπάει τον Ιαμβικόν… ή ό,τι Στίχον… αλλά να το μολογήσω , Ενοχικώς..).

 

Λέγαμε για τη Χάϊδω μας – Λέγαμε για το  Λάμπρο…

 

·        Τη Λυγερή Βλαχίτσα μας … το δυστυχές αρνάκι….

 

·        Μια δόση του Ακτιβισμού…. Του Τόσο Ατυχήσας…

 

Μπε- Μπε είπε ο Λάμπρος μας , το Καψερό Αρνάκι….βλέποντας την Μαχαίραν...  

Δικαίως Υποψιάστηκε ...  Μα που να το Δηλώσει;;... 


Λείπανε Μ.Μ.Ε.   ... λείπαν Δημοσιογράφοι....  


Που Μπριζολάκηδες κι αφτοί ....  Πλήρως Κρεατοφάγοι....  ...  

Που το πολύ - το "άκρον" θα μιλούσαν.... 

Μία Υγιεινή  Σφαγή .... "ανώδυνη¨" θα λέγαν... 


ΠΛΗΝ δ ε ν  ήσαντε οι εποχές ... Το ήξερε κια η Χάϊδω...

«Κανονικό» το Βρήκανε… στ’ αρχίδια τους … το Σφάξαν….

Κι εδάκρυσε η Χάιδω μας , η Βλάχα – η Βλαχοπούλα….

 

Κάτι ετόλμησε να πει…. – «Μα Όχι το Λαμπρούκο»…..

 

Εζήταγε άλλο Ζωντανό να , πιο τροφαντό , πιο άσχετο να γίνει αφτό το Θύμα… 

 

Μαχαίρας της Αμφίστομης …. Των Αδερφιών η Σούβλα…. 

 

Εδάκρυσε η Χάϊδω  μας και διεμαρτυρήθη …..

 

Στ’ αρχίδια τους των Αδελφών , και στο Πουλή των Βλάχων…..

 

·        Να Ψήσουν ένα Ζωντανό (κι «ΟΚ και σφαγμένο»..)  , να βγάλουν μεσημέρι τους … να πιούνε τα κρασά τους….  Να τρωγοπίνει η Αδελφή … να φάει καλά η Μάνα….

Παρθένα Θέλαν την Αδελφή  … Παρθένα ήτο η Χάϊδω…. 

 

 

Μόνη της Υποχρέωσις ….  ΜΗΝ πουθενά το δώκει… 

 

Όχι κανά Γαμήσι  κουρνιαχτό …  ούτε φιλί στοι στόμα … μα ούτε και στο μάγουλο… και ούτε Καλημέρα ….

 

Εις σε αντράκι Γειτονιάς…. Πλην κι ήσαν Μεγαβλάχος …

 

Με Οχτώ Χιλιάδες Πρόβατα – Έξη Χιλιάδες Γίδα…    Και μια Πλαγιά του Τυμφρηστού… Μαζί με τ’ αρμυρίκια… 

Απ’ το Βουνό στη Θάλασσα , ας πω Αμφιλοχίας….

 

Το Όριζε  ο Άρχοντας … και Γούσταρε τη Χάϊδω ….

 

   Και θα μου πεις ρε Μάγκα μου… Γραφιά «ποιητικής» σου…. 

 

«Πέντε Καριόλες ήσαντε και Τρία Βοσκαρούδια ..»  

 

Τι μαλακίες Γράφεις;….

 

-        «κανονικά» στην Εποχή είναι τα Βοσκαριούδια….

 

·        «Καριόλα»  δ ε ν  Εβρίσκω….. 

ΜΗΝ ΜΠΑ  και Είσαι Σεξιστής … ΜΗΝ είσαι σαν τους άλλοι;;….

 

Καλά το πας εις τα λοιπά …. 

 

Με συγκινεί η Χάιδω…. Μαζί με το αρνάκι της – καριλόλα  δ ε  ν  τη λέω…. 

 

Ούτε καριόλη λέω το αρνί το  γάλακτος το Λάμπρο… 

 

Το Λάμπρο το σφαγμένο μας… Το Λάμπρο μας Ψημένο ….

 

Που πρέπει να φάει η  Χάϊδω μας μες τους Βλαχαδαραίοι…. Βλαχαδαραίοι και Βοσκοί …

 

& Τρία Βοσκαρούδια….. 

Εξήγησε Στατιστικώς ….  Ξήγα ο Επιστήμων…. 

 

Που για Καριόλες μας τη λες … και πέντε τις εβγάζεις… 

 

Κι έχουμε Μόνο Μια Νια …   τη Χάϊδω την Παρθένον…. Αγνότατον Κορίτσιον , Εν μέσω ΣκληροΒλάχων…. 

 

Πυρηνική Οικογένεια… Που  λεν κι οι Επιστήμες ….

 

Μα πιο Πολύ στα Βλάχια … στα Όρη , τ’ άπαρτα Βουνά… Κάτω στα Αρμυρίκια…

 

Καριόλα μας την έβγαλες και αδικαιολογήτως… 

 

Συν πως χρωστάς κι επέκταση  που το’ πες απολύτως… 

 ΛΕΣ  ΠΕΝΤΕ Καριόλες Παίζουνε … σαφτήν την Ιστορία…. 

 

Κι εσύ κυρ Θ._   δ ε ν  μιλάς….  Αφήνεις Υπονοίας…. 

Που Φταίξανε τ’ Αγόρια ΜΑΣ … ΠΟΥ ΦΤΑΙΝΕ τα Βλαχάκια;;… 

 

Ποιες είν’ οι Πουτάνες όλης της Ιστορίας…  ;;… 

 

Αμ’ κυρ Θ._  δ ε ν  Μιλάς… αμ κυρ Θ._  δ ε ν   ΚΡΕΝΕΙΣ!... 

 

 

(Γκαγκάαααααααανν!.....  είπα να πιάσω Θρας «ποίηση»…. 

 

·        ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ… ο Ποίημας…)

Θ._